Не, мумкин нест, зеро тибқи талаботи сархати 16 моддаи 8 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” падару модар ӯҳдадор аст ба фарзанди то синни мактабӣ ва фарзанде, ки дар муассисаҳои таълимии таҳсилоти умумӣ, ибтидоии касбӣ, миёнаи касбӣ, новобаста ба шакли ташкилию ҳуқуқии онҳо, таҳсил мекунанд, бо худ овардан ва истифодаи телефонҳои мобилиро манъ намоянд.

Ҳангоми иҷро накардани ӯҳдадорие, ки дар Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” пешбинӣ карда шудааст падару модар дар асоси талаботи моддаи 90 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад.

Мувофиқи талаботи меъёрҳои моддаи 93. иловаи 1-и Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ ҳангоми ҷой доштани кирдорҳои қасдонаи дорои хусусияти ҷисмонӣ, руҳӣ, иқтисодӣ ва шаҳвонӣ дар оила ҷабрдида ҳуқуқ дорад ба мақомоти корҳои дохилии маҳалли содир шудани зӯроварӣ дар оила бо ариза муроҷиат кунад.

Дар асоси моддаи 93.1-и Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ агар вуҷуд доштани зуроварӣ дар оила ё хавфи ба вуҷуд омадани он (ҳангоми набудани аломатҳои ҷиноят) бо далелҳо исбот гардад, ба шахси зуровариро содирнамуда ба андозаи аз ду то панҷ нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад ва ба ӯ ба муҳлати аз 15 то 30 рӯз амрномаи муҳофизатӣ дода мешавад, ки он як қатор ҳуқуқҳои ӯро маҳдуд мекунад.

Ҳангоми талаботи амрномаи муҳофизатӣ ба таври дахлдор иҷро нагардад, ба шахси зӯроварӣ дар оила содир намуда, ҷазои маъмурӣ ба андозаи аз панҷ то даҳ нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима ё ҳабси маъмурӣ ба мӯҳлати аз панҷ то понздаҳ шабонарӯз таъйин карда мешавад.

Дар асоси талаботи қисми 2 моддаи 23 Кодекси меҳнати Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳангоми рад кардан аз қабул ба кор корфармо уҳдадор аст, бо талаби корманд дар муҳлати 3 рўзи корӣ ба таври хаттӣ, бо имзои шахси мансабдоре, ки ҳуқуқи ба кор қабул карданро дорад, бо нишон додани сабаби асосноки рад кардани қабул ба кор ҷавоб диҳад.

Мутобиқи банди 2 моддаи 95 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои аз тарафи шахси мансабдор беасос ба кор қабул накардани шахс, ки ба корхона, муассиса ва ташкилот, сарфи назар аз шаклҳои моликият ва тарзи ташкилию ҳуқуқӣ, аз тарафи хадамоти шуғли аҳолӣ аз ҳисоби квотаи тибқи санадҳои меъёрии ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистон муқарраргардида фиристода шудааст, ҳангоми набудани аломати ҷиноят, ва муҷозот ба андозаи аз сӣ то чил нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад ва аз ҷумла ба шахсони мансабдор ба андозаи аз бист то сӣ нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад.

Дар асоси моддаи 258 Кодекси меҳнатии Ҷумҳурии Тоҷикистон муқаррар карда шудааст, ки маъюбон дар сурати доштани тавсияҳои меҳнатӣ, ки аз ҷониби мақомоти ваколатдори давлатӣ дода шудаанд, ҳуқуқи бо корфармо бастани шартномаи меҳнатиро бо шартҳои оддии меҳнат ё дар ташкилотҳои махсусгардонидашуда, ки меҳнати маъюбонро истифода мекунанд, доранд. Даст кашидан аз бастани шартномаи меҳнатӣ, гузаронидани маъюб ба кори дигар, тағйир додани шароити меҳнат бо сабаби маъюб будан роҳ дода намешавад, ба истиснои ҳолатҳое, ки мутобиқи хулосаи тиббӣ ҳолати саломатии ў барои иҷрои уҳдадориҳои меҳнатӣ монеагӣ мекунад ё ки ба саломатии ў ва ё бехатарии меҳнатӣ дигар шахсон таҳдид мекунад.
Ҳангоми аз ҷониби корфармо иҷро накардани талаботҳои Кодекси меҳнатӣ дар асоси моддаи 108 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии корфармо ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад.

Дар асоси талаботи моддаи 23 Кодекси меҳнати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар хусуси рад намудан аз қабул ба кор ба суд шикоят кардан мумкин аст. Шахс метавонед аз болои амали корфармо ба суди маҳалли истиқоматӣ ва суди маҳалли ҷойгиршавии корхона муроҷиат кунад.
  Дар асоси талаботи Кодекси мурофиаи ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ суд корфарморо ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида ҷазои маъмуиро таъин мекунад.

Дар моддаи 42 Кодекси меҳнатии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳолатҳои бо ташаббуси корфарбо бекор кардани шартномаи меҳнатӣ муқаррар карда шудааст.
барҳам хўрдани ташкилот ё қатъ гардидани фаъолияти корфармо - шахси воқеӣ ва ё ихтисор шудани шумора ё воҳиди кории кормандон;
- қатъ намудани шартномаи меҳнатӣ бинобар иваз шудани молик, ҳангоми ошкор гардидани номувофиқатии корманд ба вазифаи (мансаби) ишғолкардааш ё кори иҷро мекардааш дар натиҷаи нокифоягии ихтисос ё вазъи саломатиаш, ки барои давом додани ҳамин кор халал мерасонад, агар ин номувофиқатии корманд дар натиҷаи аттестатсия ва ё дар асоси хулосаи тиббӣ тасдиқ шуда бошад;
- бе сабабҳои узрнок уҳдадориҳои меҳнатиро, ки шартномаи меҳнатӣ ё қоидаҳои тартиботи дохилии меҳнатӣ ба зиммаи корманд гузоштааст, мунтазам иҷро накардани ў, агар ба корманд пештар чораҳои ҷазои интизомӣ татбиқ шуда бошанд;
- бе сабабҳои узрнок ба кор ҳозир нашудан, аз ҷумла дар давоми рўзи корӣ зиёда аз 3 соат набудан дар ҷойи кор;
- ҳозир нашудан ба кор дар давоми бештар аз чор моҳи бефосила дар натиҷаи корношоямии муваққатӣ, бе ҳисоб кардани рухсатии давраи ҳомиладорӣ ва таваллуд, агар қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳлати аз ин зиёдтари нигоҳ доштани ҷойи корро (вазифаро) ҳангоми бемории муайян муқаррар накарда бошад. Ба кормандоне, ки бо сабаби осеби меҳнатӣ ё бемории касбӣ қобилияти меҳнатиашонро гум кардаанд, то барқарор шудани қобилияти меҳнатӣ ё муқаррар гардидани маъюбӣ ҷойи кор (вазифа) нигоҳ дошта мешавад;
- дар ҳолати мастӣ бар асари истеъмоли машруботи спиртӣ, воситаҳои нашъадор, моддаҳои психотропӣ ё моддаҳои дигари мадҳушкунанда ҳозир шудан ба кор;
- ба қувваи қонунӣ даромадани қарори мақомоти дахлдори давлатӣ оид ба дуздии молу мулк ва дигар кирдорҳое, ки давом додани корро истисно менамоянд;
- аз тарафи корманд содир намудани ҳуқуқвайронкуниҳои дорои хусусияти коррупсионӣ, ки дар асоси санади судӣ имконияти минбаъд давом додани корро истисно менамоянд;
- аз тарафи корманд давом додани иштирок дар корпартоӣ баъд аз ба маълумоти ў расонидани қарори суд дар хусуси ғайриқонунӣ эътироф намудани корпартоӣ ва ё манъи корпартоӣ;
- қатъ гардидани иҷозати корманд ба сирри давлатӣ дар ҳолатҳои муқаррарнамудаи қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон;
- аз тарафи роҳбари мақомоти иҷроияи корфармо, муовини ў ва ё роҳбари сохтори корфармо вайрон намудани уҳдадориҳои меҳнатӣ, ки боиси расонидани зарари моддӣ ба корфармо гардидааст;
- рад кардани аз муоинаи тиббӣ гузаштан барои муқаррар намудани воқеияти дар ҳолати мастӣ бар асари истеъмоли машруботи спиртӣ, воситаҳои нашъадор, моддаҳои психотропӣ ё моддаҳои дигари мадҳушкунанда қарор доштан;
- аз тарафи корманд вайрон намудани қоидаҳои ҳифзи меҳнат ё бехатарӣ аз сўхтор ва ё ҳаракат дар нақлиёт, ки боиси оқибатҳои вазнин, аз ҷумла ҷароҳат ва садама гардидаанд ё метавонад гарданд;
- аз тарафи корманд фош намудани маълумотҳои дорои сирри давлатӣ ё дигар сирри бо қонун ҳифзшаванда, ки ба ў ҳангоми иҷрои уҳдадориҳои меҳнатӣ маълум шудаанд;
- қатъ кардани шартномаи меҳнатӣ бо шахси дар ду ё якчанд ҷой коркунанда бинобар қабули шахсе, ки дар ду ё якчанд ҷой кор намекунад, инчунин вобаста ба маҳдуд гардонидани кор дар якчанд ҷой, ки бо қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон пешбинӣ шудааст;
- вайронкунии дағалонаи якдафъаинаи Кодекси мазкур ва дигар санадҳои меъёрии ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистон аз ҷониби роҳбари ташкилот (воҳидҳои алоҳидаи он) ва муовини ў;
- аз ҷониби корманде, ки бо дороиҳои пулию молӣ бевосита кор мекунад, содир намудани кирдори зиддиҳуқуқие, ки барои нисбат ба ў гум шудани боварии корфармо асос мегардад;
- аз ҷониби корманде, ки вазифаҳои тарбиявиро иҷро менамояд, содир кардани рафтори бадахлоқона, ки барои давом додани он кор мувофиқ намебошад;
- пешниҳоди маълумоти нодуруст, ҳуҷҷатҳои қалбакӣ ва риоя накардани дигар қоидаҳои муқаррарнамудаи Кодекси меҳнат ва дигар санадҳои меъёрии ҳуқуқии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳангоми қабул ба кор;
- манфӣ будани натиҷаи кор дар давраи муҳлати санҷиш ҳангоми ба кор қабул намудан.

Бале, пеш аз бекор кардани шартнома корфармо ӯҳдадор аст, ки кормандро ба тариқи хаттӣ огоҳ намояд. Дар асоси моддаи 44 Кодекси меҳнатии Ҷумҳурии Тоҷикистон бекор кардани шартномаи меҳнатӣ бо ташаббуси корфармо баъд аз пешакӣ, на дертар аз ду ҳафта, огоҳ намудани иттифоқи касабаи дахлдор ё дигар намояндагони кормандон сурат мегирад. Моддаи 45 Кодекси меҳнатӣ муқаррар намудааст, ки Корфармо уҳдададор аст кормандро дар бораи бекор кардани шартномаи меҳнатӣ ба таври хаттӣ огоҳ кунад.

Ҳангоми аз тарафи корфармо бе асоси қонунӣ ва бе огоҳ намудан аз кор озод кардани корманд аз кор, дар асоси талаботи моддаи 98 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ бинобар ғайриқонунӣ аз кор озод намудани корманд корфармо ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад. Барои ин кирдор ҷазои маъмурӣ дар шакли ҷаримаи маъмурӣ ба андозаи аз 30 (2160 сомонӣ) то 40 (2880 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо муқаррар карда шудааст.

Дар асоси талаботи моддаи 147 Кодекси меҳнати Ҷумҳурии Тоҷикистон тартиби пардохти музди меҳнати корманд муқаррар карда шудааст, ки дар асоси он музди меҳнати кормандон дар асоси меъёрҳои (маошҳои) соатбайъ ва (ё) моҳонаи тарифӣ пардохт карда мешавад, ки онҳоро шартномаи меҳнатӣ, созишнома ва шартномаҳои коллективӣ муайян мекунанд.
Дар моддаи 158 Кодекси меҳнат муқаррар шудааст, ки муҳлати пардохти музди меҳнатро шартномаи меҳнатӣ, созишнома ва шартномаҳои коллективӣ ва ё дигар санадҳои меъёрии дохилӣ (локалӣ) муқаррар менамоянд, вале он дар ҳар ним моҳ камтар аз як маротиба буда наметавонад.
Дар сурати мувофиқ омадани рўзи пардохти музди меҳнат ба рўзҳои истироҳат ё иди ғайрикорӣ маош дар арафаи чунин рўзҳо пардохт карда мешавад.
Агар музди меҳнат бо гуноҳи корфармо аз муҳлати муқарраргардида дертар пардохт карда шавад, ў уҳдадор аст ба андозаи фоизи меъёри бонкӣ, ки дар маҳалли иҷрои кор дар рўзи пардохти маош мавҷуд аст, барои ҳар рўзи таъхири пардохти маош маблағи иловагӣ диҳад.
Корфармо барои сари вақт напардохтани музди меҳнат мутобиқи қонунгузории Ҷумҳурии Тоҷикистон масъул аст.

Ҳангоми дар вақти муқарраршуда пардохт накардани музди маоши корманд корфармо дар асоси моддаи 134 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад ва ба шахсони масъул ба андозаи аз бист то сӣ (1440-2160 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад.
Барои баъди таъйини ҷазои маъмурӣ дар давоми як сол такроран содир намудани кирдор ба шахсони масъул ба андозаи аз панҷоҳ то сад (3600-7200 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад.

Ҳангоми дар вақти муқарраршуда пардохт накардани музди маоши корманд, ин намуди парвандаи ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ аз тарафи мақомоти назорат дар соҳаи меҳнат ва шуғли аҳолӣ ба ҷавобгарӣ дар асоси Кодекси мурофиаи ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ (моддаи 94) баррасӣ карда мешавад. Корманд метавонад оиди ин масъала бевосита ба суд муроҷиат намояд.

Дар ин ҳолат шахс бе ниқоб дар ҷойҳои ҷамъиятӣ қарор дошта бошад бо моддаи 113 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ барои дар шароити пайдоиш ва паҳншавии беморие, ки барои инсон хавфнок аст, ё ин ки ҳангоми амалигардонии чорабиниҳои маҳдудкунандаи карантинӣ дар ҷойҳои ҷамъиятӣ, бар хилофи талаботи махсуси мақоми ваколатдори давлатӣ дар соҳаи тандурустӣ бе ниқоб қарор доштан,ба андозаи аз ду то панҷ нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад.

Дар ин ҳолат дар асоси моддаи 95 Кодекси мурофиаи ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ аз рӯи тобеият парвандаи ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ аз ҷониби мақомоти тандурустӣ баррасӣ карда мешавад.

Дар асоси талаботи қисми 6, моддаи 18-и Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи ҳимояи ҳуқуқи истеъмолкунандагон” истеъмолкунанда ҳуқуқ дорад моли дорои сифати номатлубро ба фурӯшанда баргардонад ва маблағи барои он пардохташударо талаб намояд. Ҳангоми ба истеъмолкунанда баргардонидани пули мол фурӯшанда ҳуқуқ надорад аз ӯ маблағеро, ки арзиши мол дар натиҷаи пурра ё қисман истифода кардан ба ин андоза паст шудааст, ҳуснаш коҳидааст ё худ бинобар ҳолатҳои дигари ба ин монанддошта гирад.
Ҳуҷҷати тасдиқкунандаи харидории молро надоштани истеъмолкунанда барои қонеъ нагардонидани талаботи ӯ асос шуда наметавонад.
Барои тасдиқи харидории мол шаҳодат, нишонаҳои унсурҳои маводи борпечонӣ (зарф), ки аз ҳамин фурӯшанда харида шудани молро тасдиқ менамоянд ва ҳамчунин ҳуҷҷатҳо ва дигар воситаҳои исботкунандае, ки аз ҳамин фурӯшанда харидорӣ шудани молро нишон медиҳанд, истифода шуда метавонанд.

Дар ин маврид фурушанда дар асоси моддаи 126 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ барои ба фурӯш баровардани маҳсулоти бесифати хӯрокворӣ ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад, дар ин ҳолат ба андозаи аз даҳ то бист (720-1440 сомонӣ) ҷазо дар намуди ҷарима татбиқ карда мешавад. Ин намуди парвандаи ҳуқуқвайронкунии маъмуриро мақомоти суд аз рӯи тобеият баррасӣ мекунад.

Ҳангоми бе иҷозат бурридани дарахт шахс дар асоси моддаи 183 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ барои ғайриқонунӣ буридани дарахту буттазор, несту нобуд кардан ба ҷавобгарии маъмури кашидашуда, ҷазо дар намуди ҷарима ба андозаи аз панҷ то даҳ (360-720 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо таъин карда мешавад.

Ҳангоми бе иҷозат бурридани дарахт шахс аз тарафи мақомоти назорати хоҷагии ҷангал ва шикор ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад.

Не, мумкин нест. Агар ронанда дар ҳолати мастӣ қарор дошта бошад корманди мақамоти давлатӣ онро аз воситаи нақлиёт дур мекунад. Муқаррароти моддаи 73 Кодекси мурофиаи ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ тартиби дур кардан аз идоракунии воситаҳои нақлиёт ва муайян кардани ҳолати мастиро пурра муайян намудааст, ки шахси идоракунандаи намуди муайяни воситаи нақлиёт, ҳангоми ошкор гардидани ҳолати мастӣ, ронанда бояд аз идоракунии воситаҳои нақлиёт дур карда шавад. Агар барои гумонбар шудани ӯ дар ҳолати мастӣ асосҳои кофӣ мавҷуд бошанд, барои муқаррар кардани ҳолати мастиаш дар ҷойи дастгиркунӣ бо истифодаи воситаҳои махсус санҷиши ҳолати мастӣ гузаронида мешавад ё ӯ ба муассисаҳои тиббӣ барои муоинаи тиббӣ фиристонида мешавад.

Дар ҳолати мастӣ рондани воситаи нақлиёт ин ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ буда бо моддаи 332 барои идора намудани воситаҳои нақлиёт дар ҳолати мастӣ, инчунин вогузоштани идораи воситаҳои нақлиёт ба шахсе, ки дар ҳолати мастӣ қарор дорад ба ҷавобгарии маъмури кашида мешавад, ҷазо дар намуди ҷарима ба андозаи сесад (21600 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо ё ҳабси маъмурӣ ба муҳлати понздаҳ шабонарӯз бо маҳрум кардан аз ҳуқуқи идораи воситаҳои нақлиёт ба муҳлати панҷ сол таъйин карда мешавад.
Ҳангоми ба садама дучор шудан ва мавҷуд будани аломатҳои таркибии ҷиноят шахс ба ҷавобгарии ҷиноятӣ кашида мешавад.

Дар асоси моддаи 340 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон риоя накардани қоидаҳои ҳаракати роҳ аз ҷониби пиёдагардон ҷавобгарии маъмурӣ муқаррар карда шудааст, барои ин кирдор огоҳӣ дода мешавад ё ба андозаи нисфи нишондиҳанда барои ҳисобҳо (36 сомонӣ) ҷарима таъйин карда мешавад.

Мутобиқи муқаррароти моддаи 452 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои партофтан ва сӯзонидани партов ва ашёҳои дар ҷойҳои муқаррарнашуда, ҷавобгарии маъмурӣ пешбинӣ кардашудааст, ки ҷазо дар намуди ҷаримаи маъмурӣ ба шахсони воқеӣ ба андозаи аз се то панҷ (216-360 сомонӣ) нишондиҳанда, ба шахсони мансабдор аз даҳ то бист (720-1440 сомонӣ) нишондиҳанда ва ба шахсони ҳуқуқӣ аз панҷоҳ то ҳафтод (3600-5040 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо таъйин карда мешавад.

Дар ин ҳолат аз болои амали шахсе, ки оромиро халалдор мекунад ба мақомоти корҳои дохилӣ муроҷиат кардан мумкин аст. Онҳо дар асоси қисми 1 моддаи 462 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои доду фарёд кардан, бо овози баланд суруд хондан, навохтани асбобҳои мусиқӣ, ба кор андохтан ё истифодаи дастгоҳҳои садотақвиятдиҳанда, техника ё таҷҳизоти сохтмонию таъмирии садобарор, ки боиси халалдор гаштани оромии ҷамъиятӣ шудааст, ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад, ҷазо дар намуди огоҳӣ ё ба андозаи аз ду то се (144-216 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад.

Ба шахси ноболиғ фурухтани маҳсулоти тамоку ва ё машруботи спиртӣ мумкин нест. Ҳангоми содир шудани ин амал шахс дар асоси моддаи 463/2 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои фурӯши сигарета, сигара, папирос ва дигар маҳсулоти тамоку ба ноболиғон, ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида шуда, ҷазо дар намуди ҷаримаи маъмурӣ ба шахсони воқеӣ ба андозаи аз панҷ то ҳафт (360-504 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо ва ба шахсони ҳуқуқӣ ба андозаи аз сӣ то панҷоҳ (2160-3800 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо таъйин карда мешавад.

Барои зишту касиф намудани бино ва дигар иншоот, расонидани зиён ба молу мулки нақлиёти ҷамъиятӣ ва дигар ҷойҳои ҷамъиятӣ моддаи 461 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷавобгарии маъмурӣ муқаррар намудааст. Барои ин амал ҷазо дар намуди ҷаримаи маъмурӣ ба андозаи аз даҳ то бист (720-1440 сомонӣ) нишондиҳанда барои ҳисобҳо таъйин карда мешавад.
Барои содир кардани ин кирдор шахс дар ҳамон ҳолат ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад, ки ба синни 16 солагӣ расида бошад. Агар ҳангоми содир намудани ин кирдор ба синни 16-солаги нарасида бошад дар ин ҳолат шахс ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида намешавад.

Шаҳрвандон дар натиҷаи тағйир додани ҷои истиқомат бояд дар давоми 7 шабонарӯз худро аз кайд гузаронад.

Барои бе қайд зиндагӣ кардан дар асоси талаботи моддаи 469 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон шахс ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад. Барои ин амал ҷазо дар намуди ҷарима ба андозаи аз як то ду нишондиҳанда барои ҳисобҳо (72-144 сомонӣ) таъйин карда мешавад.

Мутобиқи моддаи 493 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳангоми гум кардани шиноснома ё корношоям гардонидани он ҷавобгарии маъмурӣ пешбинӣ карда шудааст. Барои ин кирдор ҷазои ҷаримаи ба андозаи аз як то ду нишондиҳанда барои ҳисобҳо(72-144 сомонӣ) таъйин карда мешавад.

Ҳангоми пардохт накардани роҳкиро аз тарафи мусофирон шахс ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад. Дар моддаҳои 259 ва 259¹ напардохтани роҳкиро дар нақлиёт ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ эътироф карда шудааст.
Дар асоси моддаи 295 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои аз тарафи мусофирон бе пардохти роҳкиро дар нақлиёт сафар кардан дар поездҳои сайри маҳаллӣ ба андозаи аз як то ду, дар поездҳои сайри байналмилалӣ аз се то панҷ, дар ҳавопаймоҳои мусофиркашонии дохилӣ аз панҷ то ҳафт, дар тайёраҳои мусофиркашонии байналмилалӣ аз понздаҳ то бист, дар киштиҳои обӣ аз як то ду, дар таксиҳои сайрхат аз як то ду, дар нақлиёти мусофиркаши коммуналии байнишаҳрӣ аз ду то се нишондиҳанда барои ҳисобҳо ҷарима таъйин карда мешавад.
Моддаи 295¹ Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурии Ҷумҳурии Тоҷикистон муқаррар мекунад, ки барои бе пардохти роҳкиро дар нақлиёти мусофиркашонии коммуналии шаҳрӣ ва ноҳиявӣ сафар кардани мусофирон, ба андозаи чоряки нишондиҳанда барои ҳисобҳо (18 сомонӣ) ҷарима таъйин карда мешавад.

Барои содир намудани ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ ҷазоҳои маъмурии зерин муқаррар ва татбиқ карда мешаванд:
- огоҳӣ;
- ҷаримаи маъмурӣ;
- боздошти маъмурии амали иҷозатнома барои машғул шудан ба намудҳои муайяни фаъолият;
- маҳрум кардан аз иҷозатнома барои машғул шудан ба намудҳои муайяни фаъолият;
- маҳрум кардани шахси воқеӣ аз ҳуқуқи махсус;
- боздошти маъмурии намуди муайяни фаъолият;
- бо подош ситонидани ашёе, ки олоти содир намудани ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ ё объекти бевоситаи он мебошад;
- мусодираи ашёе, ки олоти содир намудани ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ ё объекти бевоситаи он мебошад;
- бо роҳи маъмурӣ аз ҳудуди Ҷумҳурии Тоҷикистон берун кардани шаҳрванди хориҷӣ ва шахси бешаҳрванд;
- ҳабси маъмурӣ.

Дар асоси талаботи моддаи 24 Кодекси ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ, шахси воқеие ба ҷавобгарии маъмурӣ кашида мешавад, ки ҳангоми содир намудани ҳуқуқвайронкунии маъмурӣ синни ӯ ба шонздаҳ расида бошад.

Ба ҳар шахсдар дар пешбурди парвандаи ҳуқуқвайронкуии маъмурӣ ҳифзи судии ҳуқуқ, озодӣ ва манфиатҳои қонуниаш кафолат дода мешавад. Ҳар шахс метавонад оид ба ҳимояи ҳуқуқҳои вайронгаштааш ба суд муроҷиат намояд ва ҳуқуқ дорад талаб намояд, ки парвандаи ӯро суди босалоҳият, мустақил ва беғараз, ки тибқи қонун таъсис ёфтааст, баррасӣ намояд.
Суд, мақомоти ваколатдори давлатӣ (шахсони мансабдор) вазифадоранд ҳимояи ҳуқуқ, озодӣ ва манфиатҳои қонунии иштирокчиёни мурофиаи ҳуқуқвайронкунии маъмуриро таъмин намоянд, ҷиҳати татбиқи онҳо шароит муҳайё созанд, барои қонеъ кардани талабу дархостҳои қонунии онҳо чораандешӣ кунанд.